ਕਈ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਗੇ ਭਰਾ ਲਿਖਦੇ, ਕਈ ਚਾਚੇ ਤਾਏ ਦੇ ਪੁੱਤਰ, ਕਈ ਭੂਆ ਦੇ ਪੁੱਤਰ, ਅਤੇ ਕਈ ਲਿਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸਤੇ ਦਾ ਬਾਪ ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਅਕਾਲ ਚਲਾਣਾ ਕਰ ਗਏ ਸੀ ਤੇ ਬਲਵੰਡ ਉਸਦੀ ਦੇਖ ਰੇਖ ਕਰਣ ਆਇਆ ਕਰਦਾ ਸੀl ਕਈਆਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਜਦ ਮਰਦਾਨਾ ਪਰਲੋਕ ਪਯਾਨਾ ਕਰ ਗਏ ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਕੀਰਤਨ ਦੀ ਸੇਵਾ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਨੋਂ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਇਹ ਸੇਵਾ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਜੀ ਤਕ ਇਹ ਨਿਭਾਉਂਦੇ ਰਹੇl ਛੇਵੇਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਗੁਰੂ ਹਰਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੇ ਸਮੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਲਾਹੋਰ ਵਿੱਚ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈl ਦੋਵੇਂ ਭਰਾ ਪੰਜਵੀ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ਤਕ ਸੰਗਤਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸ਼ਬਦ ਕੀਰਤਨ ਨਾਲ ਨਿਹਾਲ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਅੰਤ ਨੂੰ ਬੁੱਢੇ ਹੋ ਗਏl ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਪੁੱਤਰੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਸੀ ਜੋ ਇਹ ਠਾਠ ਬਾਠ ਨਾਲ ਕਰਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸੀ l ਇਹਨਾਂ ਨੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਅੱਗੇ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਇਸ ਵਾਰ ਵੈਸਾਖੀ ਦੀ ਦੀਪ ਮਾਲਾ ਦੀ ਆਮਦਨ ਸਾਨੂੰ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇ ਤਾਕਿ ਆਸੀ ਬੇਟੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਧੂਮ ਧਾਮ ਨਾਲ ਕਰ ਸਕੀਏ । ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਗੁਰੂ ਘਰ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਦੀ ਕਮੀ ਨਹੀ ਹੋਣੀ ਵਿਆਹ ਵੀ ਠੀਕ ਠਾਕ ਹੋ ਜਾਏਗਾ ਪਰ ਉਹ ਨਾ ਮੰਨੇl ਭਾਵੈ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਇਹ ਗੱਲ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲਗੀ ਕਿਓਕੀ ਸੰਗਤ ਦਾ ਪੈਸਾ ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਧਰਮ ਕਾਰਜਾਂ ਤੇ ਖਰਚ ਕਰਦੇ ਸੀl ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਜਬੂਰੀ ਸਮਝ ਕੇ ਦੀਪ ਮਾਲਾ ਦੀ ਆਮਦਨ ਦੇਣ ਲ਼ਈ ਹਾਂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ l ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਵੈਸਾਖੀ ਸੀ l ਕੀਰਤਨ ਆਰੰਭ ਹੋਇਆl ਕੀਰਤਨੀਆਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਕੀਰਤਨ ਵਿੱਚ ਘੱਟ ਤੇ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਮਾਇਆ ਵਿੱਚ ਜਿਆਦਾ ਸੀ, ਕੀਰਤਨ ਕਰਦਿਆਂ ਲੈ ਟੁਟ ਗਈ, ਰਾਗ ਬਦਲ ਗਏ ,ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਇਕਾਗਰਤਾ ਭੰਗ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਗਾਉਣ ਵਿੱਚ ਕਈ ਊਣਤਾਈਆਂ ਰਹਿ ਗਈਆਂ l ਗੁਰੂ ਸਹਿਬ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਨਾ ਅਨੁਸਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਇਆ ਲੈ ਜਾਣ ਦੀ ਅਗਿਆ ਦੇ ਦਿੱਤੀl
ਜਦ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਘਰ ਜਾਕੇ ਮਾਇਆ ਗਿਣੀ ਤਾਂ ਮਾਇਆ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸੀl ਇਸਦੇ ਦੋ ਕਾਰਣ ਸੀ ਇੱਕ ਤਾਂ ਉਸ ਦਿਨ ਝੱਖੜ ਕਰਕੇ ਸੰਗਤ ਘੱਟ ਆਈ ਸੀ ਤੇ ਦੂਸਰਾ ਕਾਰਣ ਇਹ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਕਿ ਸੰਗਤ ਨੂੰ ਕੀਰਤਨ ਦਾ ਰਸ ਨਹੀਂ ਬੱਝਾ ਕਿਓਕੀ ਕੀਰਤਨੀਆਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਮਾਇਆ ਵੱਲ ਜਿਆਦਾ ਤੇ ਕੀਰਤਨ ਕਰਣ ਵਿੱਚ ਘੱਟ ਸੀl ਰਬਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਗੁਸਾ ਆਇਆ ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਕੜ ਤੇ ਹੰਕਾਰ ਵਿੱਚ ਆਕੇ ਸੰਗਤਾਂ ਦੀ ਭੇਟਾ ਦਾ ਰੁਪਿਆ ਮੋੜ ਘੱਲਿਆl
ਜਦੋਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਭਰਾ ਪਿਰਥੀ ਚੰਦ ਨੂੰ ਇਸ ਘਟਨਾ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ, ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਸੱਤਾ ਅਤੇ ਬਲਵੰਡ ਨੂੰ ਬੁਲਾਉਂਦਿਆਂ ਕਿਹਾ, “ਤੁਸੀਂ ਭੋਲੇ ਹੋ, ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਸੰਗਤਾਂ ਨੂੰ ਚੜ੍ਹਾਵਾ ਦੇਣ ਤੋਂ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਦਿਨ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਭੇਟਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਾਣੀਆਂ ਸਨ।” ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਕੀਰਤਨ ਕਰਨਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿਓ ਤਾਂ ਸੰਗਤ ਨਹੀਂ ਆਵੇਗੀ ਕਿਓਕੀ ਉਹ ਕੇਵਲ ਤੁਹਾਡੇ ਕੀਰਤਨ ਦੇ ਸਹਾਰੇ ਹੀ ਸੰਗਤ ਤੋਂ ਚੜ੍ਹਾਵਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਸੱਤਾ ਅਤੇ ਬਲਵੰਡ ਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸਮਝ ਆਈ ਕਿ ਪ੍ਰਿਥੀ ਚੰਦ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਜੀ ਦਾ ਸਖ਼ਤ ਵਿਰੋਧੀ ਸੀ। ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭਲਿਆਈ ਦੀ ਸਲਾਹ ਕਿਵੇਂ ਦੇ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਪ੍ਰਿਥੀ ਚੰਦ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ‘ਚ ਆਏ ਗਏ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਕਹਿਣ ‘ਤੇ ਗੁਰੂ ਘਰ ਕੀਰਤਨ ਲਈ ਨਹੀਂ ਗਏ। ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਪਹਿਲੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਤੇ ਫਿਰ ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ ਘਰੋਂ ਬੁਲਾਉਣ ਲਈ ਭੇਜਿਆ, ਪਰ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਫਿਰ ਗੁਰ ਸਾਹਿਬ ਆਪ ਗਏ,ਕੀਰਤਨੀ ਆਂ ਨੇ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨਾਲ ਵੀ ਜਾਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਦਿੱਤਾ ਇਹ ਕਹਿਕੇ ਕੇ ਅਸਾਂ ਨੇ ਕੀਰਤਨ ਕਰਕੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਸਭ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਬਣਾਇਆ ਹੈl ਜੇ ਅਸੀ ਕੀਰਤਨ ਨ ਕਰਦੇ ਤਾਂ ਕੋਈ ਵੀ ਤੁਹਾਡੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ ਨਾ ਆਉਂਦਾ l ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਜੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਗੁਰੂ ਸਹਿਬਾਨਾਂ ਬਾਰੇ ਇਹ ਗੱਲ ਬਰਦਾਸ਼ ਨਾ ਹੋਈ ਤੇ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ ਕਿ” ਤੁਸੀ ਹੁਣ ਫਿਟਕ ਗਏ ਹੋ”l ਉਸਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਸੰਗਤ ਨਾਲ ਆਪ ਕੀਰਤਨ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਰੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਕੀਰਤਨ ਦੀ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਹੋਈ।ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਹੁਕਮ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕੋਈ ਵੀ ਸਿੱਖ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਨਾ ਲਾਏ, ਜੋ ਕੋਈ ਵੀ ਕੋਈ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਕਰੇਗਾ ਉਸਦਾ ਸਿਰ ਮੂੰਹ ਕਾਲਾ ਕਰਕੇ, ਖੋਤੇ ਉੱਤੇ ਚੜਾਕੇ, ਢੋਲ ਵਜਾਂਦੇ ਗਲੀ ਗਲੀ ਘੁਮਾਇਆ ਜਾਵੇਗਾ। ਗੁਰੂ ਦਾ ਭਾਣਾ ਕੁਝ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਇਹਨਾਂ ਰਬਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਕੋਹੜ ਹੋ ਗਿਆ l ਸਰੀਰ ਵਿਚੋਂ ਬਦਬੂ ਆਉਣ ਲੱਗੀ, ਕੋਈ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨੇੜੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਉਣ ਦਿੰਦਾ । ਬਿਮਾਰੀ ਤੋਂ ਤੰਗ ਤੇ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾਉਣ ਲ਼ਈ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਤੋਂ ਮਾਫ਼ੀ ਮੰਗਣ ਦੀ ਚਾਹ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲਾਹੋਰ ਲੈ ਗਈ l
ਲਹੋਰ ਇੱਕ ਗੁਰੂ ਪਿਆਰਾ ਨਾਮੀ ਸਿੱਖ ,ਭਾਈ ਲੱਧੇ ਜੀ ਕੋਲ ਹਾਜ਼ਰ ਹੋਇਆ ਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਦੀ ਸਾਰੀ ਵਿਥਿਆ ਸੁਣਾਈ । ਭਾਈ ਜੀ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਤੇ ਤਰਸ ਖਾ ਕੇ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਹੁਕਮ ਦੀ ਤਮੀਲ ਕਰਦੇ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਮੂੰਹ ਕਾਲਾ ਕਰ ਖੋਤੇ ਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋ, ਲਾਹੌਰ ਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮ ਕੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ ਜਾ ਮੱਥਾ ਟੇਕਿਆ, ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਸਿੱਖ ਦਾ ਮੂੰਹ ਸਿਰ ਕਾਲਾ ਦੇਖਕੇ ਪੁੱਛਿਆ ,’’ “ਧੰਨ ਭਾਈ ਲੱਧਾ ਪਰਉਪਕਾਰੀਂ ਇਹ ਕਿਹਾ ਰੂਪ ਵਟਾਇਆ ਹੈ? ਤਾਂ ਭਾਈ ਜੀ ਨੇ ਹੱਥ ਜੋੜ ਅਰਦਾਸ ਕੀਤੀ ਕਿ ਸਤਾ ਤੇ ਬਲਵੰਡ ਨੀਵੇਂ ਹੋਕੇ ਤੁਹਾਡੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਹਾਜ਼ਰ ਹੋਏ ਹਨ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਮੇਹਰ ਕਰੋ ਅਤੇ ਮੁੜ ਆਪਣੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ, ਆਪਣੇ ਚਰਨਾ ਵਿੱਚ ਜਗ੍ਹਾ ਦੇ ਦਿਓl ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕੀਤੀ ਹੈ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਬਰਦਾਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੈ ।ਇਸ ਉਪਰ ਦੋਨੋਂ ਰਬਾਬੀਆਂ ਨੇ ਹੇਠ ਲਿਖੀਆਂ ਵਾਰਾਂ ਆਖਦਿਆਂ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਤੋਂ ਮਾਫ਼ੀ ਮੰਗੀ ਤੇ ਭੁੱਲ ਬਖਸ਼ਾਈl ਗੁਰੂ ਹਰਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬ ਸਮੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕੀਰਤਨੀਆ ਨੇ ਕੁਝ ਚਿਰ ਕੀਰਤਨ ਕੀਤਾ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਮੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਇਹ ਦੋਨੋਂ ਰਬਾਬੀ ਅਕਾਲ ਚਲਾਣਾ ਕਰ ਗਏ l
ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹੇਠ ਲਿਖੀ ਬਾਣੀ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ, ਰਾਮਕਲੀ ਦੀ ਵਾਰ ਹੇਠ ਦਰਜ ਕਰਕੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਮਾਨ ਬਖਸ਼ਿਆ :-
। (ਰਾਮ ਕਲੀ ਕੀ ਵਾਰ ਰਾਇ ਬਲਵੰਡਿ ਅਤੇ ਸਤੈ ਡ੍ਰਮਿ ਆਖੀ)
ਨਾਨਕਿ ਰਾਜੁ ਚਲਾਇਆ ਸਚੁ ਕੋਟੁ ਸਤਾਣੀ ਨੀਵ ਦੈ॥
ਲਹਣੇ ਧਰਿਓਨੁ ਛਤੁ ਸਿਰਿ ਕਰਿ ਸਿਫਤੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵਦੈll
ਸੋਈ ਪੁਰਖੁ ਧੰਨੁ ਕਰਤਾ ਕਾਰਣ ਕਰਤਾਰੁ ਕਰਣ ਸਮਰਥੋ॥
ਸਤਿਗੁਰੂ ਧੰਨੁ ਨਾਨਕੁ ਮਸਤਕਿ ਤੁਮ ਧਰਿਓ ਜਿਨਿ ਹਥੋ॥
ਤ ਧਰਿਓ ਮਸਤਕਿ ਹਥੁ ਸਹਜਿ ਅਮਿਉ ਵੁਠਉ ਛਜਿ ਸੁਰਿ ਨਰ ਗਣ ਮੁਨਿ ਬੋਹਿਯ ਅਗਾਜਿ॥ :
ਪੁਤ੍ਰੀ ਕਉਲੁ ਨ ਪਾਲਿਓ ਕਰਿ ਪੀਰਹੁ ਕੰਨ੍ ਮੁਰਟੀਐ॥
ਦਿਲਿ ਖੋਟੈ ਆਕੀ ਫਿਰਨਿ੍ ਬੰਨਿ੍ ਭਾਰੁ ਉਚਾਇਨਿ੍ ਛਟੀਐ॥
ਸਿਖਾਂ ਪੁਤ੍ਰਾਂ ਘੋਖਿ ਕੈ ਸਭ ਉਮਤਿ ਵੇਖਹੁ ਜਿ ਕਿਓਨੁ॥
ਜਾਂ ਸੁਧੋਸੁ ਤਾਂ ਲਹਣਾ ਟਿਕਿਓਨੁ॥
ਤਖਤਿ ਬਹੈ ਤਖਤੈ ਕੀ ਲਾਇਕ॥
ਲਹਣੇ ਦੀ ਫੇਰਾਈਐ ਨਾਨਕਾ ਦੋਹੀ ਖਟੀਐ॥
ਜੋਤਿ ਓਹਾ ਜੁਗਤਿ ਸਾਇ ਸਹਿ ਕਾਇਆ ਫੇਰਿ ਪਲਟੀਐ॥
ਥਾਪਿਆ ਲਹਿਣਾ ਜੀਂਵਦੇ ਗੁਰਿਆਈ ਸਿਰਿ ਛਤ੍ਰੁ ਫਿਰਾਇਆ।
ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇ ਕੈ ਸਤਿਗੁਰ ਨਾਨਕਿ ਰੂਪੁ ਵਟਾਇਆ।
ਲਖਿ ਨ ਕੋਈ ਸਕਈ ਆਚਰਜੇ ਆਚਰਜੁ ਦਿਖਾਇਆ।
ਕਾਇਆ ਪਲਟਿ ਸਰੂਪੁ ਬਣਾਇਆ॥ (ਵਾਰ 1:45)
ਤਤੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਜੋਤਿ ਸਬਾਈ ਸੋਹੰ ਭੇਦੁ ਨ ਕੋਈ ਜੀਉ॥
ਅਪਰੰਪਰ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਪਰਮੇਸਰੁ ਨਾਨਕ ਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਸੋਈ ਜੀਉ॥ (ਪੰਨਾ 599)
ਹਰਿ ਹਰਿ ਦਰਸ ਸਮਾਨ ਆਤਮਾ ਵੰਤਗਿਆਨ ਜਾਣੀਅ ਅਕਲ ਗਤਿ ਗੁਰ ਪਰਵਾਨ॥
ਜਾ ਕੀ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਅਚਲ ਠਾਣ ਬਿਮਲ ਬੁਧਿ ਸੁਥਾਨ ਪਹਿਰਿ ਸੀਲ ਸਨਾਹੁ ਸਕਤਿ ਬਿਦਾਰਿ॥ (ਪੰਨਾ 1391)
ਤੂ ਤਾ ਜਨਿਕ ਰਾਜਾ ਅਉਤਾਰੁ ਸਬਦੁ ਸੰਸਾਰਿ ਸਾਰੁ ਰਹਹਿ ਜਗਤ੍ਰ ਜਲ ਪਦਮ ਬੀਚਾਰ॥ (ਪੰਨਾ 1391)ਕਲਿਪ ਤਰੁ ਰੋਗ ਬਿਦਾਰੁ ਸੰਸਾਰ ਤਾਪ ਨਿਵਾਰੁ ਆਤਮਾ ਤ੍ਰਿਬਿਧਿ ਤੇਰੈ ਏਕ ਲਿਵ ਤਾਰ॥ (ਪੰਨਾ 1391)
ਸਮੁੰਦੁ ਵਿਰੋਲਿ ਸਰੀਰੁ ਹਮ ਦੇਖਿਆ ਇਕ ਵਸਤੁ ਅਨੂਪ ਦਿਖਾਈ॥
ਗੁਰ ਗੋਵਿੰਦੁ ਗੋੁਵਿੰਦੁ ਗੁਰੂ ਹੈ ਨਾਨਕ ਭੇਦੁ ਨ ਭਾਈ॥ (ਪੰਨਾ 442)
ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਸਭੁ ਕੋ ਵੇਖਦਾ ਜੇਤਾ ਜਗਤੁ ਸੰਸਾਰੁ॥
ਡਿਠੈ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਵਈ ਜਿਚਰੁ ਸਬਦਿ ਨ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰੁ॥ (ਪੰਨਾ 594)
ਹੋਵੈ ਸਿਫਤਿ ਖਸੰਮ ਦੀ ਨੂਰੁ ਅਰਸਹੁ ਕੁਰਸਹੁ ਝਟੀਐ॥
ਤੁਧੁ ਡਿਠੇ ਸਚੇ ਪਾਤਿਸਾਹ ਮਲੁ ਜਨਮ ਜਨਮ ਦੀ ਕਟੀਐ॥ (ਪੰਨਾ 967)
Add comment